Jubilarni deseti šampionat svijeta održan je 1974. u Saveznoj Republici Njemačkoj, u kojoj je domaćin uspio da osvoji titulu iako je u finalu odigranom upravo 7. jula morao da nađe riješenje za "totalni fudbal" Holanđana koje je predvodio Johan Cruyff.
Na ovaj dan, prije 40 godina, u velikom finalu Johan Cruyff i neizgled nezaustavljiva Holandija susreli su se sa snagom Nijemaca i završnim udarcima Gerda Mullera koji je svojim pogocima ušao u historiju, a potom objavio kraj sjajne reprezentativne karijere.
Te 1974. na Mundijalu su u centru pažnje bili Holanđani i njihova nova vizija fudbala u kojoj je "svako radio sve", ili bar bio kadar da odgovori na svaku povjerenu ulogu na terenu. Nasuprot njima u borbi za trofej bili su domaćini iz SR Nemačke, koji su lukavo, neki kažu i namjerno, izgubili u prvoj fazi od Istočnih Nijemaca da bi u drugoj fazi izbjegli Holandiju i Brazil.
Beckenbauer i "družina koja se nikada ne predaje" bili su više nego dostojan rival Cruyffu i njegovim saigračima koji su poveli u velikom finalu, i to prvim jedanaestercem dosuđenim u završnoj borbi za titulu. Ali njemačka mašinerija je uzvratila nedugo zatim na isti način, a onda preko Gerda Mullera došla do konačnih 2:1 i titule prvaka svijeta.
Muller, kome je to bio 62. gol u 68. meču za Zapadnu Njemačku, objavio je potom kraj reprezentativne karijere, pa su "panceri" počeli da traže novog golgetera koji bi ga dostojno odmijenio i poveo kao novom podizanju trofeja.
A kada je o trofeju riječ, Franz Beckenbauer je prvi kao pobjednik Mundijala podigao novi pehar jer je "Zlatna boginja" data u trajno vlasništvo Brazilcima. FIFA je od tog šampionata planete uvela pravilo da pehar četiri godine "čuva" prvak svijeta, a zatim ga predaje narednom, s tim što mu za prethodne zasluge sleduje replika.
sport.ba @sport.ba
Te 1974. na Mundijalu su u centru pažnje bili Holanđani i njihova nova vizija fudbala u kojoj je "svako radio sve", ili bar bio kadar da odgovori na svaku povjerenu ulogu na terenu. Nasuprot njima u borbi za trofej bili su domaćini iz SR Nemačke, koji su lukavo, neki kažu i namjerno, izgubili u prvoj fazi od Istočnih Nijemaca da bi u drugoj fazi izbjegli Holandiju i Brazil.
Beckenbauer i "družina koja se nikada ne predaje" bili su više nego dostojan rival Cruyffu i njegovim saigračima koji su poveli u velikom finalu, i to prvim jedanaestercem dosuđenim u završnoj borbi za titulu. Ali njemačka mašinerija je uzvratila nedugo zatim na isti način, a onda preko Gerda Mullera došla do konačnih 2:1 i titule prvaka svijeta.
Muller, kome je to bio 62. gol u 68. meču za Zapadnu Njemačku, objavio je potom kraj reprezentativne karijere, pa su "panceri" počeli da traže novog golgetera koji bi ga dostojno odmijenio i poveo kao novom podizanju trofeja.
A kada je o trofeju riječ, Franz Beckenbauer je prvi kao pobjednik Mundijala podigao novi pehar jer je "Zlatna boginja" data u trajno vlasništvo Brazilcima. FIFA je od tog šampionata planete uvela pravilo da pehar četiri godine "čuva" prvak svijeta, a zatim ga predaje narednom, s tim što mu za prethodne zasluge sleduje replika.
