sport.ba @sport.ba
Madrid je glavni grad Španije, a glavni predstavnici ovog grada u evropskim kupovima su Real Madrid i Atletico Madrid, dva kluba koja spadaju u red jednih od najuspješnijih u Evropi.
Također, tu je i Rayo Vallecano koji je na prelazu između Segunde i Primere, a najmlađi član madridskih klubova je Fetafe koji je počeo privlačiti pažnju svjetske javnosti nakon historijske sezone u španskom šampionatu.
Na jugozapadu Madrida se nalazi Getafe, klub koji je daleko od očiju javnosti ostvario fenomenalan rezultat sa minimalnim ulaganjima iako je ranijih godina uvijek bio na granici između sredine tabele i grčevite borbe za opstanak.
Osnovani su 1923. godine, te su se takmičili u nižim i amaterskim nivoima španskog fudbala da bi procvat doživjeli nakon Španskog građanskog rata, no 1982. godine su zbog financijskih problema ugašeni.
Uporedo sa ovim klubom 1976. godine je osnovan ''Klub navijača Real Madrida iz Getafea'' koji je nastupao u nižim ligama nakon čega je premienovao svoje ime u Club Deportivo Peña Getafe. Dvije godine su nosili to ime nakon čega su se udružili sa Club Getafe Promesas da bi 1983. godine zvanično osnovan Getafe kakvog ga danas znamo.
Počeli su igrati u nižim ligama španskog fudbala da bi 1998. godine preselili na stadion Coliseum Alfonso Perez koji ima kapacitet od 17 000 sjedećih mjesta. Ime je dobio po bivšem igraču Real Madrida i reprezentacije Španije koji nikada nije igrao u Getafeu, ali je rođen u okolini.
Godine 2004. su obezbijedili plasman u LaLigu, a jedino su sezonu 2015/2016 proveli u Segundi, te se može reći da su gotovo stalni član Primere. Najbolji plasman im je bio u sezoni 2009/2010 kada su bili šestoplasirani, a prethodne sezone prosjek gledatelja im je bio 10 836 po susretu što je peti najmanji broj u Primeri.
Lokalni mediji ne pridaju mnogo pažnje Getafeu, čak uopšte ne šalju svoje reportere na njihove utakmice, pa se za Getafe smatralo da su tu samo da se popuni broj klubova u Primeri, no u posljednjih 12 godina su dokazali suprotno.
Pod vodstvom Jose Bordalasa, 55-godišnjaka koji je igrao na poziciji napadača, Getafe je prethodne sezone završio na petom mjestu sa samo dva boda iza Valencije koja je izborila plasman u Ligi prvaka.
Bordalas je tokom svoje karijere u Španiji vodio 12 različitih klubova, no u Getafeu je ostvario najveći rezultat. Stigao je u klub 2016. godine kada je Getafe igrao u Segundi i kada su pobijedili svega jednu od osam prvih utakmica sezone, te su bili mnogo bliže ispadanju u treću ligu nego li povratku u Primeru.
Ipak, nedugo poslije su pokazali karakter i snagu, te su završili trećeplasirani u Segundi što im nije donijelo direktan plasman u viši rang, no kroz doigravanje su preko Huesce i Tenerifa obezbijedili povratak u LaLigu.
U prvoj sezoni u eliti su premašili svoja očekivanja budući da su završili na osmom mjestu da bi sezonu kasnije završili na petom mjestu što je njihov najbolji plasman u historiji. Taj podatak je još veći kada se uzme podatak da Getafe ima peti najmanji budžet od svih 20 klubova u Primeri, a plate cjelokupnog sastava su jednake onome što recimo Lionel Messi ili Gareth Bale zarade za jedan mjesec.
Ipak, uspjeli su iznenaditi fudbalsku Evropu, a postavlja se pitanje kako su to uradili?
Naime, ova grupa igrača je na okupu duže vremena, a većina njih je odbačena od strane velikih evropskih klubova, no u Getafeu proživljavaju svoju drugu mladost. Prvi golman David Soria je došao za minimalnu cijenu iz Seville, Nemanja Maksimović se nije izborio za mjesto u Valenciji, no u Getafeu briljira kao i bivši defanzivac Arsenala Ignasi Miquel.
Mnogi od ovih igrača su pretrpjeli više poraza nego pobjeda u svojim karijerama, no Bordalas je uspio promijeniti njihov mentalitet i dići ih do velikih zvijezda. Recimo Leonardo Cabrera je ispadao sa Crotoneom iz Serije A dok je Damian Suarez, koji je u klubu od 2015. godine društvo najboljih napuštao i sa Getafeom i sa Elcheom.
Jedan od najboljih igrača u klubu je 30-godišnji Jaime Mata koji je stigao iz Valladolida, a kome Bordalas daje svu slobodu u napadu. Bordalas preferira formaciju 4-4-2 u kojoj se prije svega ističe njihova kompaktnost i zajedništvo što rezultira veoma malim brojem primljenih golova.
Njihovi veznjaci igraju veoma jak presing, te protivnički vezni fudbaleri nemaju dovoljno prostora za igru u kojoj bi njihove individualne sposobnosti došle do izražaja.
Bordalasa ne zanimaju kritike na njegov sistem igre koji očigledno daje rezultate, pa je u intervjuu za El Mundo Deportivo postao jasno pitanje.
- Šta je problem sa tim da imamo 30 dodira sa loptom bez da idemo naprijed? Ljudi su počeli da mijenjaju posjed lopte sa dobrim fudbalom, rekao je Bordalas jednom.
Jasno je da Getafe nije jedan od najatraktivnijih timova u Evropi, a u prilog ovoj tezi ide činjenica da su postigli svega 48 golova u prethodnoj sezoni, no uprkos svemu su se plasirali u evropska takmičenja.
Sam Jaime Mata je postigao 16 golova što je trećina ukupnog broja postignutih golova, a to mu je donijelo poziv u reprezentaciju Španije u Martu. Pored Mate tu je Jorge Molina, 37-godišnji iskusni napadač koji je praktički Bordalasov zamjenik na terenu i jedan od lidera Getafea na terenu.
Iza njih dvojice igraju Nemanja Maksimović i Mauro Arambarri, dvojica defanzivnih veznjaka koji su krucijalni za način igre Getafea dok su po krilima Francisco Portillo i Foulquier.
Sve ovo je dovoljno za Getafe da dođe do osmine finala Evropske lige, a u šesnaestini finala su izbacili prošlogodišnjeg polufinalistu Evrope, ekipu Ajaxa. Sada ih u osmini finala očekuje duel sa milanskim Interom i njihova malobrojna grupa navijača se nada da će i dalje uživati u evropskim izazovima.
Novi.ba/Oslobođenje
